2 mei 2024 - Ooit, nooit en altijd

Lieve Brent

12 weken is het al dat je niet meer hier bent.

"Of het niet tijd wordt dat we verder gaan, want we kunnen alleen maar vooruit.
En ja, dat het hard is maar we kunnen er niets aan veranderen, dus we moeten er mee leren leven."

Nu ik dit schrijf, overvalt het verdriet me weer.

Ik denk aan de 4 rouwtaken, door M. Keirse beschreven in zijn boek:
* de werkelijkheid van jou, nooit meer fysiek bij ons te hebben, onder ogen zien
* de pijn van jouw verlies doorvoelen
* ons aanpassen aan een leven zonder jou
* opnieuw leren genieten met de herinneringen aan jou in ons hart.

Ze bieden een houvast maar ze zijn niet 1 na 1 'af te werken'. Het is een constante slingerbeweging tussen verdriet en het leven. En soms zit je meer in het éne stuk en dan weer in het andere.

Vroeger hadden we soms discussies over nooit, ooit en altijd. Grote woorden, noemde ik ze.

Jij had het ALTIJD gedaan (bij ruzies met je zus of broer).
Je mocht NOOIT iets (van mij)
En OOIT, OOIT zou ik je missen...

En ik antwoordde dan: die woorden zijn niet realistisch, ze zijn te groots, te oneindig... maak ze wat kleiner.

En nu, besef ik dat

het verdriet nooit zal verdwijnen
ik je altijd zal missen
En ik je ooit weer zal zien.

Liefs ❤️
Je mama